Szwecja w jeden dzień

Zamek w Kalmarze (Kalmar slott)

Kiedy patrzy się na zamek w Kalmarze, widać w nim wyraźne nawiązania do Wawelu. Nic dziwnego, bo dzięki Katarzynie Jagiellonce, która była królową Szwecji, kultura i sztuka tego kraju zyskały bardzo wiele. Do dziś Katarzynę, żonę Jana Wazy, księcia Finlandii a potem króla Szwecji, uznaje się główne źródło wpływów renesansu w szwedzkiej sztuce i architekturze.

Zamek w Kalmarze (Kalmar slott) jest jednym z najcenniejszych zabytków miasta i jedną z najpotężniejszych i najlepiej zachowanych tego typu budowli w całej Skandynawii. Usytuowany nad brzegiem morza był doskonałą twierdzą graniczną i odgrywał ważną rolę w polityce skandynawskiej. W czasach średniowiecznych nazywano go „Klucz do królestwa”, był uznawany za jedną z najważniejszych twierdz Europy Północnej i w swojej historii przetrwał kilkanaście wielkich oblężeń. Bronili go m.in. Szwedzi, Duńczycy, a nawet Polacy, kiedy w 1598 król Polski Zygmunt III Waza zdobył zamek, a potem przez rok wojska polskie broniły go przed najazdami oddziałów Karola Sudermańskiego.

Historia budowy zamku sięga XII wieku, kiedy wybudowano ufortyfikowaną wieżę obronną i obserwacyjną. W latach 80. XIII wieku król Szwecji Magnus I Birgersson rozbudował fortyfikacje i wieża obserwacyjna stała się zamkiem. Jednak największe zmiany forteca przeszła w XVI wieku, kiedy królowie z dynastii Wazów (Gustaw I i jego dwaj synowie: Eryk XIV i Jan III) przebudowali średniowieczną warownię w zamek godny siedziby królewskiej. 20 lipca 1397 roku Zamek w Kalmarze był świadkiem zawarcia Unii Kalmarskiej pomiędzy Szwecją, Danią i Norwegią.

Olandia wyspa słońca i wiatru

Olandia (Öland) to druga największa wyspa na Bałtyku, o długości 137 km i szerokości od 4 do 16 km. Dzięki zróżnicowanym krajobrazom, południowa część wyspy została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, m.in. ze względu na unikatowe stepy Stora Alvaret. Olandia nazywana jest wyspą słońca i wiatru, nic więc dziwnego, że jeszcze niedawno na wyspie znajdowało się około 2000 drewnianych wiatraków – dziś jest ich 350. Większość z nich ma ruchomą podstawę i dzięki temu trochę przypomina dom Baby Jagi na kurzej łapce. Na wyspę prowadzi sześciokilometrowy most z miasta Kalmar, który w najwyższym miejscu ma 44 metry wysokości, dzięki czemu mogą pod nim przepływać statki. Mostem Ölandsbron mogą poruszać się tylko samochody, ale co godzinę kursuje też autobus, który przewozi turystów wraz z ich rowerami.

Ruiny zamku Borgholm

Borgholm to typowe miasteczko letniskowe, w północnej części Olandii, która jest bardziej zalesiona i zielona od południowej. Znajdują się tam ruiny renesansowego zamku Borgholm Slott. Zamek był kiedyś potężną budowlą, nie wytrzymał jednak upływu czasu, regularnych ataków i pożaru. Nadal jednak imponuje rozmiarami. Zadaniem tej średniowiecznej warowni wzniesionej w XII wieku miała być kontrola ruchu statków w Cieśninie Kalmarskiej. Zamek przebudowano w drugiej połowie XVI wieku podczas panowania Jana III Wazy a swój obecny kształt twierdza uzyskała sto lat później, kiedy dobudowano cztery narożne wieże. W czasach swej świetności był to jeden z najważniejszych i najpotężniejszych zamków szwedzkiego królestwa. Liczne ataki i najazdy doprowadziły go jednak do ruiny a całości zniszczenia dopełnił pożar jaki nawiedził Borgholm w 1806 roku. Dziś zabezpieczone ruiny udostępnione są zwiedzającym.